آنیسافرشته زمینی

تیرماه89وقتی فهمیدم باردارم نمیدونستم خوشحال باشم یا ناراحت ,بابات که خیلی خوشحال بود امامن میترسیدم روزهاباویارشدیدمیگذشتتااینکه شب25شهریورمشکلی پی ش اومدوسریع بیمارستان رسوندنم مدام گریه میکردم که اتفاقی برات نیفتد بعدسونوگرافی معلوم شدجفت مارژیناله یعنی استراحت مطلق تازایمان.بیچاره مامان جون وباباجونت 6ماه ازم مراقبت کردن(یادت باشه وقتی بزرگ شدی ازشون قدردانی کنی)بعضی شباازدردنمیتونستم بخوابم وآرام گریه میکردم.بافهمیدن جنسیتت داشتم بال درمیاوردم همونی بودکه نذر کرده بودم.(خدایاممنونم)روزموعودفرارسید.بیست وپنجم اسفند89ساعت 8/25دقیقه خدا تروبمن وبابا مهدی هدیه کردتاشادی زندگیمون هزاران برابر شه وهمینطورهمشد.ازخداممنونیم که لیاقت مامان وباب...